Komorebi

Parmaklarının arasından birkaç hüzme gösteren ağaçların arasına doğru-

Arzum kendime yalnız bir ada

Süzüle dursa, altı dünya üstü sema

Besim şen şakrak sükut

Yanıma gelemese hain tevafuk

Zamanın zulümle sürülmüş tarlasının dışında

Banal iblisler, komşu cinlerden muaf bir adada

Betonla örtülü güneşten bir esinti

Dağıtır küllerimi hindiba misali

Bir gün bu rüya gerçeklikte kendini bulacak

Ve yankıyan tek ses Komorebi olacak